Trade Policy : Free Trade
นโยบายทางการค้า : การค้าเสรี
กระแสการดำเนินการค้าที่อิงอาศัยอุปทานและอุปสงค์ โดยปลอดพ้นจากการกำกับควบคุมและกิจกรรมให้การสนับสนุนของภาครัฐบาล การค้าเสรีได้รับการสนับสนุนจากอาดัม สมิธ ในหนังสือของเขาที่ชื่อ “เวลท์ ออฟ เนชั่นส์” (แปลว่า ความมั่งคั่งแห่งประชาชาติทั้งหลาย) (ตีพิมพ์เมื่อ ค.ศ. 1776) ที่ส่งเสริมให้มีการแบ่งงานกันทำระหว่างประเทศ โดยอิงอาศัยหลักความชำนาญเฉพาะทางของแต่ละชาติในการผลิต ซึ่งจะช่วยยกระดับผลิตภาพและมาตรฐานการครองชีพในทุกประเทศขึ้นมาได้ ข้อได้เปรียบสัมบูรณ์ที่ตั้งเป็นข้อสมมติฐานไว้โดยอาดัม สมิธ ต่อมาได้ถูกเปลี่ยนแปลงโดยทฤษฎีข้อได้เปรียบในเชิงเปรียบเทียบของเดวิด ริคาร์โด โดยที่ทฤษฎีของริคาร์โดบอกว่า ประเทศทั้งหลายจะไม่มีข้อได้เปรียบอย่างสัมบูรณ์ในการผลิตสินค้าใดๆและเพราะฉะนั้นก็จะต้องให้มีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางในผลผลิตที่พวกตนสามารถผลิตได้อย่างมีประสิทธิผลเมื่อเทียบกับผลผลิตอย่างอื่น และก็ให้ทำการค้าขายผลิตผลเหล่านี้เพื่อแลกเปลี่ยนกับผลิตผลที่พวกตนต้องการชนิดอื่นๆ ภายใต้ลัทธิทุนนิยมนั้นรัฐบาลจะดำเนินนโยบายเสรีนิยมหรือปล่อยให้เป็นไปโดยเสรีในเรื่องของการค้าทั้งภายในประเทศและในต่างประเทศ ทั้งนี้โดยปล่อยให้ตลาดเป็นตัวกำหนดการกระทำทางเศรษฐกิจ
ความสำคัญ การค้าเสรีได้รับการพัฒนาทั้งทางภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติเพื่อใช้ต่อต้านนโยบายของลัทธิพาณิชยนิยมที่ยึดหลักให้รัฐเข้าควบคุมกิจการค้าโดยเคร่งครัดนั้น การค้าเสรีนี้ได้เฟื่องฟูขึ้นมาในหลายประเทศในช่วงคริสตศตวรรษที่ 19 ต่อถึงช่วงต้นคริสตศตวรรษที่ 20 แต่พอถึงช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งประเทศส่วนใหญ่ได้ดำเนินนโยบายลัทธิปกป้อง(กีดกันสินค้าเข้าด้วยการใช้มาตรการต่างๆ) ส่วนความสัมพันธ์ทางด้านเศรษฐกิจระหว่างประเทศนับแต่หลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมานั้น มีลักษณะเป็นความพยายามร่วมกันที่จะขจัดอุปสรรคทางการค้าต่างๆที่จัดตั้งกันขึ้นมาในช่วงที่เกิดลัทธิชาตินิยมทางเศรษฐกิจในทศวรรษปี 1920 ถึงทศวรรษปี 1930 ถึงแม้ว่าการค้าเสรีนี้จะไม่ถูกโจมตีในทางทฤษฎี แต่ในทางปฏิบัตนั้นก็ปรากฏว่ามีข้อบกพร่องเมื่อพิจารณาในแง่การเมืองและการทหาร และผลที่จะได้จากการค้าเสรีนี้ก็เป็นผลในระยะสั้นเท่านั้น ดังนั้นรัฐบาลของประเทศต่างๆจึงได้ทำการโต้แย้งทฤษฎีการค้าเสรีนี้ อย่างไรก็ดี นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1945 เป็นต้นมา มีแนวโน้มไปในทางให้มีการค้าเสรีในหมู่ชาติส่วนใหญ่ กับมีแนวโน้มไปในทางมีการค้าเสรีในหมู่สมาชิกของตลาดร่วมต่างๆที่ได้จัดตั้งกันขึ้นมาโดยกลุ่มชาติต่างๆในระดับภูมิภาค ในช่วงปลายทศวรรษปี 1980 สหรัฐอเมริกาต้องเผชิญกับปัญหาการเสียบเปรียบดุลการค้าอย่างมหาศาล และได้ดำเนินมาตรการตามลัทธิปกป้อง ก็จึงได้เกิดเป็นสงครามเศรษฐกิจขึ้นมา ทำให้โลกต้องถอยห่างจากอุดมคติของการค้าเสรีออกไปอีก
กระแสการดำเนินการค้าที่อิงอาศัยอุปทานและอุปสงค์ โดยปลอดพ้นจากการกำกับควบคุมและกิจกรรมให้การสนับสนุนของภาครัฐบาล การค้าเสรีได้รับการสนับสนุนจากอาดัม สมิธ ในหนังสือของเขาที่ชื่อ “เวลท์ ออฟ เนชั่นส์” (แปลว่า ความมั่งคั่งแห่งประชาชาติทั้งหลาย) (ตีพิมพ์เมื่อ ค.ศ. 1776) ที่ส่งเสริมให้มีการแบ่งงานกันทำระหว่างประเทศ โดยอิงอาศัยหลักความชำนาญเฉพาะทางของแต่ละชาติในการผลิต ซึ่งจะช่วยยกระดับผลิตภาพและมาตรฐานการครองชีพในทุกประเทศขึ้นมาได้ ข้อได้เปรียบสัมบูรณ์ที่ตั้งเป็นข้อสมมติฐานไว้โดยอาดัม สมิธ ต่อมาได้ถูกเปลี่ยนแปลงโดยทฤษฎีข้อได้เปรียบในเชิงเปรียบเทียบของเดวิด ริคาร์โด โดยที่ทฤษฎีของริคาร์โดบอกว่า ประเทศทั้งหลายจะไม่มีข้อได้เปรียบอย่างสัมบูรณ์ในการผลิตสินค้าใดๆและเพราะฉะนั้นก็จะต้องให้มีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางในผลผลิตที่พวกตนสามารถผลิตได้อย่างมีประสิทธิผลเมื่อเทียบกับผลผลิตอย่างอื่น และก็ให้ทำการค้าขายผลิตผลเหล่านี้เพื่อแลกเปลี่ยนกับผลิตผลที่พวกตนต้องการชนิดอื่นๆ ภายใต้ลัทธิทุนนิยมนั้นรัฐบาลจะดำเนินนโยบายเสรีนิยมหรือปล่อยให้เป็นไปโดยเสรีในเรื่องของการค้าทั้งภายในประเทศและในต่างประเทศ ทั้งนี้โดยปล่อยให้ตลาดเป็นตัวกำหนดการกระทำทางเศรษฐกิจ
ความสำคัญ การค้าเสรีได้รับการพัฒนาทั้งทางภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติเพื่อใช้ต่อต้านนโยบายของลัทธิพาณิชยนิยมที่ยึดหลักให้รัฐเข้าควบคุมกิจการค้าโดยเคร่งครัดนั้น การค้าเสรีนี้ได้เฟื่องฟูขึ้นมาในหลายประเทศในช่วงคริสตศตวรรษที่ 19 ต่อถึงช่วงต้นคริสตศตวรรษที่ 20 แต่พอถึงช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งประเทศส่วนใหญ่ได้ดำเนินนโยบายลัทธิปกป้อง(กีดกันสินค้าเข้าด้วยการใช้มาตรการต่างๆ) ส่วนความสัมพันธ์ทางด้านเศรษฐกิจระหว่างประเทศนับแต่หลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมานั้น มีลักษณะเป็นความพยายามร่วมกันที่จะขจัดอุปสรรคทางการค้าต่างๆที่จัดตั้งกันขึ้นมาในช่วงที่เกิดลัทธิชาตินิยมทางเศรษฐกิจในทศวรรษปี 1920 ถึงทศวรรษปี 1930 ถึงแม้ว่าการค้าเสรีนี้จะไม่ถูกโจมตีในทางทฤษฎี แต่ในทางปฏิบัตนั้นก็ปรากฏว่ามีข้อบกพร่องเมื่อพิจารณาในแง่การเมืองและการทหาร และผลที่จะได้จากการค้าเสรีนี้ก็เป็นผลในระยะสั้นเท่านั้น ดังนั้นรัฐบาลของประเทศต่างๆจึงได้ทำการโต้แย้งทฤษฎีการค้าเสรีนี้ อย่างไรก็ดี นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1945 เป็นต้นมา มีแนวโน้มไปในทางให้มีการค้าเสรีในหมู่ชาติส่วนใหญ่ กับมีแนวโน้มไปในทางมีการค้าเสรีในหมู่สมาชิกของตลาดร่วมต่างๆที่ได้จัดตั้งกันขึ้นมาโดยกลุ่มชาติต่างๆในระดับภูมิภาค ในช่วงปลายทศวรรษปี 1980 สหรัฐอเมริกาต้องเผชิญกับปัญหาการเสียบเปรียบดุลการค้าอย่างมหาศาล และได้ดำเนินมาตรการตามลัทธิปกป้อง ก็จึงได้เกิดเป็นสงครามเศรษฐกิจขึ้นมา ทำให้โลกต้องถอยห่างจากอุดมคติของการค้าเสรีออกไปอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น