องค์การเพื่อการพัฒนา: บรรษัทการเงินระหว่างประเทศ(ไอเอฟซี)
ทบวงการชำนัญพิเศษของสหประชาชาติ ก่อตั้งเมื่อปี ค.ศ. 1956 บรรษัทการเงินระหว่างประเทศเข้ามาช่วยเสริมบทบาทของธนาคารโลก (ไอบีอาร์ดี) ในการกระตุ้นการพัฒนาเศรษฐกิจโดยการปล่อยเงินกู้และการลงทุนโดยตรงให้กับบริษัทเอกชนในประเทศกำลังพัฒนา บรรษัทการเงินระหว่างประเทศมีสมาชิกจำนวน 151 ชาติ(เมื่อปี ค.ศ.1987) และชาติสมาชิกเหล่านี้ได้บริจาคเงินเข้าสต๊อกเงินทุนของบรรษัทการเงินระหว่างประเทศในสัดส่วนเดียวกับที่ตกลงในธนาคารโลก สำหรับเงินทุนดำเนินการของบรรษัทการเงินระหว่างประเทศ ได้จากการขายหลักทรัพย์ในตลาดเงินทุนของโลกและได้จากเงินกู้ที่ธนาคารโลกปล่อยให้แก่บรรษัทการเงินระหว่างประเทศ
ความสำคัญ บรรษัทการเงินระหว่างประเทศได้ปล่อยเงินกู้มีมูลค่าทั้งสิ้นนับพันล้านดอลลาร์สหรัฐแก่ประเทศกำลังพัฒนา แต่เนื่องจากมีปัญหาทางด้านการพัฒนาเศรษฐกิจเกิดขึ้นมามากจึงทำให้บรรษัทฯ ไม่สามารถหาเงินทุนมาให้กู้ได้ทันกับความต้องการนับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1956 เป็นต้นมา มีผู้วิพากษ์วิจารณ์โจมตีว่าบรรษัทฯไม่ได้รับการยอมรับทั้งจากชาติที่ให้ความช่วยเหลือและจากชาติที่มาขอรับความช่วยเหลือ ทั้งนี้จะเห็นได้จากบรรษัทฯมีกิจกรรมไม่มากทั้งทางด้านการจัดหาเงินทุนและการให้กู้ยืม ส่วนวัตถุประสงค์ของบรรษัทฯเพื่อส่งเสริมภาคเอกชนให้เข้ามาดำเนินการทางเศรษฐกิจในรัฐที่กำลังพัฒนานั้นก็ไม่บรรลุตามเป้าเนื่องจากประสบกับอุปสรรคในการรวมตัวระหว่างภาครัฐบาลกับภาคเอกชน
ทบวงการชำนัญพิเศษของสหประชาชาติ ก่อตั้งเมื่อปี ค.ศ. 1956 บรรษัทการเงินระหว่างประเทศเข้ามาช่วยเสริมบทบาทของธนาคารโลก (ไอบีอาร์ดี) ในการกระตุ้นการพัฒนาเศรษฐกิจโดยการปล่อยเงินกู้และการลงทุนโดยตรงให้กับบริษัทเอกชนในประเทศกำลังพัฒนา บรรษัทการเงินระหว่างประเทศมีสมาชิกจำนวน 151 ชาติ(เมื่อปี ค.ศ.1987) และชาติสมาชิกเหล่านี้ได้บริจาคเงินเข้าสต๊อกเงินทุนของบรรษัทการเงินระหว่างประเทศในสัดส่วนเดียวกับที่ตกลงในธนาคารโลก สำหรับเงินทุนดำเนินการของบรรษัทการเงินระหว่างประเทศ ได้จากการขายหลักทรัพย์ในตลาดเงินทุนของโลกและได้จากเงินกู้ที่ธนาคารโลกปล่อยให้แก่บรรษัทการเงินระหว่างประเทศ
ความสำคัญ บรรษัทการเงินระหว่างประเทศได้ปล่อยเงินกู้มีมูลค่าทั้งสิ้นนับพันล้านดอลลาร์สหรัฐแก่ประเทศกำลังพัฒนา แต่เนื่องจากมีปัญหาทางด้านการพัฒนาเศรษฐกิจเกิดขึ้นมามากจึงทำให้บรรษัทฯ ไม่สามารถหาเงินทุนมาให้กู้ได้ทันกับความต้องการนับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1956 เป็นต้นมา มีผู้วิพากษ์วิจารณ์โจมตีว่าบรรษัทฯไม่ได้รับการยอมรับทั้งจากชาติที่ให้ความช่วยเหลือและจากชาติที่มาขอรับความช่วยเหลือ ทั้งนี้จะเห็นได้จากบรรษัทฯมีกิจกรรมไม่มากทั้งทางด้านการจัดหาเงินทุนและการให้กู้ยืม ส่วนวัตถุประสงค์ของบรรษัทฯเพื่อส่งเสริมภาคเอกชนให้เข้ามาดำเนินการทางเศรษฐกิจในรัฐที่กำลังพัฒนานั้นก็ไม่บรรลุตามเป้าเนื่องจากประสบกับอุปสรรคในการรวมตัวระหว่างภาครัฐบาลกับภาคเอกชน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น